Climate Science Glossary

Term Lookup

Enter a term in the search box to find its definition.

Settings

Use the controls in the far right panel to increase or decrease the number of terms automatically displayed (or to completely turn that feature off).

Term Lookup

Settings


All IPCC definitions taken from Climate Change 2007: The Physical Science Basis. Working Group I Contribution to the Fourth Assessment Report of the Intergovernmental Panel on Climate Change, Annex I, Glossary, pp. 941-954. Cambridge University Press.

Home Arguments Software Resources Comments The Consensus Project Translations About Support

Bluesky Facebook LinkedIn Mastodon MeWe

Twitter YouTube RSS Posts RSS Comments Email Subscribe


Climate's changed before
It's the sun
It's not bad
There is no consensus
It's cooling
Models are unreliable
Temp record is unreliable
Animals and plants can adapt
It hasn't warmed since 1998
Antarctica is gaining ice
View All Arguments...



Username
Password
New? Register here
Forgot your password?

Latest Posts

Archives

Mit: Modele klimatyczne są niewiarygodne

Co mówi nauka...

Modele klimatyczne nie są doskonałe. Zostały jednak zbudowane w oparciu o prawa fizyki, a doświadczenia pokazują, że symulacje z ich użyciem odtwarzają zmiany klimatu w przeszłości. Prognozy wykonane przy pomocy modeli klimatu 20-30 lat temu a także symulacje wpływu różnych czynników na klimat są potwierdzane przez obserwacje.

Argument sceptyków...

„Na zmiany klimatu ma wpływ między innymi Słońce, cykle Milankovicia, chmury, aerozole, wulkany, tektonika płyt, cyrkulacja prądów w oceanach. Dwutlenek węgla jest tylko jednym z czynników, który wpływa na zmiany klimatu. (…) Modele klimatyczne, które korelują wzrost temperatury ze wzrostem CO2 nie są całkiem rzetelne. Nie biorą pod uwagę wielu czynników, o których wspomniałem.” (prof. Andrzej Żelaźniewicz, źródło: Na temat.pl)

Symulacje atmosfery wykonywane za pomocą modeli klimatu mogą budzić dwie zasadnicze wątpliwości: (1) czy mogą one odtworzyć przeszłość i (2) skutecznie przewidzieć przyszłość? Żeby znaleźć odpowiedź na pierwsze pytanie, wystarczy zajrzeć do podsumowania rezultatów symulacji IPCC temperatur powierzchniowych od XIX wieku – okazuje się, że modele dobrze odtwarzają następujące ostatnich latach ocieplenie. Pod warunkiem, że uwzględniamy w nich powodowany przez człowieka wzrost koncentracji CO2 w atmosferze.

Globalne temperatury

Rysunek 1: Porównanie modeli klimatu z obserwacjami. (a) Pokazuje symulacje zrobione tylko z naturalnymi wymuszeniami, tj. zmianami słonecznymi i aktywnością wulkaniczną. (b) Prezentuje symulacje zrobione z wymuszeniem antropogenicznym: gazy cieplarniane i aerozole siarczanowe. (c) Pokazuje symulacje z użyciem zarówno naturalnych jak i ludzkich wymuszeń. (IPCC).

Prognozowanie przyszłości klimatu

Jednym z koronnych argumentów sceptyków klimatycznych jest stwierdzenie, że " naukowcy nie potrafią nawet przewidzieć pogody w przyszłym tygodniu - jak więc mogą przewidzieć klimat za wiele lat". Ten argument ilustruje elementarny brak zrozumienia dla różnic pomiędzy pogodą, która jest chaotyczna i trudna do przewidzenia, a klimatem, czyli pogodą uśrednioną w czasie. O ile nie można przewidzieć rezultatu pojedynczego rzutu kostką, to przewidzenie statystycznego rezultatu dużej liczby rzutów jest proste. I choć nie można przewidzieć dokładnie rozwoju atmosferycznych wirów – wyży i niżów, to średnie temperatury i opady w długim okresie czasu w danym regionie można podać całkiem dokładnie.

Prognozowaniu przyszłego klimatu napotyka na wiele trudności. Erupcje wulkaniczne, czy krótkotrwałe zmiany stanu oceanu, takie jak El Niño, nie są na razie uwzględniane w prognozach. Nie zmienia to jednak faktu, że główne wymuszania, które wpływają na klimat są nie tylko brane pod uwagę, ale wręcz stanowią podstawę wszystkich długotrwałych prognoz. Dowodem na skuteczność modeli w prognozowaniu klimatu są badania Jamesa Hansena. W 1988 roku przewidział on trendy temperatury na kolejne trzydzieści lat (Hansen 1988) i jak na razie te wstępne przewidywania dobrze zgadzają się z obserwacjami (Hansen 2006).

Zmiany temperatur na Ziemi

Rysunek 2: średnia temperatura powierzchni Ziemi obliczona według scenariuszy A, B i C, zestawiona z danymi obserwacyjnymi (Hansen 2006). 

Hansenowski „Scenariusz B” (opisany, jako najbardziej prawdopodobna opcja, najlepiej dopasowana do emisji CO2) pokazuje dobrą korelację z obserwowanymi temperaturami. Hansen przyjął w swoim modelu koncentracje CO2 o 5 do 10% wyższe od obecnych, a także wyższą koncentrację metanu i freonów oraz czułość klimatu 4,2°C, co trochę zawyżyło ostateczne przewidywania temperatury. W scenariuszu tym wyraźnie widać też skoki temperatury. Jest to zupełnie normalne – ogólnemu trendowi wzrostu temperatur stale towarzyszą zakłócające go zmienne zjawiska pogodowe. Wypracowany przez Hansena model okazał się nawet odporny na jednorazowe zdarzenia istotnie wpływające na klimat.

Więcej informacji na temat tego mitu jest na stronie Nauka o Klimacie:
Nauka o Klimacie

Translation by Irek Zawadzki, . View original English version.



The Consensus Project Website

THE ESCALATOR

(free to republish)


© Copyright 2024 John Cook
Home | Translations | About Us | Privacy | Contact Us