Hoe ontkenners de consensuskloof in stand houden
Dit is een fragment uit het boek Cranky Uncle vs. Climate Change, dat op 25 februari 2020 in het Engels is verschenen.
Andere fragmenten uit Cranky Uncle vs. Climate Change:
Hoe is klimaatverandering zo controversieel geworden?
Klimaatverandering vindt hier en nu plaats!
Waarom is de Keeling curve zo onregelmatig?
Het klimaat wordt extremer!
In meerdere studies is de mate van wetenschappelijke overeenstemming over klimaatverandering vastgesteld. In 2009 bleek uit een enquête van Peter Doran dat 97,4% van de publicerende klimaatwetenschappers het erover eens is dat de mens de temperatuur op aarde verandert. In 2010 analyseerde Bill Anderegg publieke verklaringen over klimaatverandering. Hij stelde vast dat er 97-98% van de actiefst publicerende klimaatwetenschappers het erover eens is dat de mens de opwarming van de aarde veroorzaakt.
In 2013 leidde John Cook een team van onderzoekers dat 21 jaar aan wetenschappelijke artikelen over de opwarming van de aarde analyseerde. Van de relevante publicaties over het klimaat bevestigde 97% de consensus. Drie verschillende studies vonden allemaal een overweldigende wetenschappelijke overeenstemming.
De wetenschappelijke consensus is ook onderschreven door vele wetenschappelijke organisaties wereldwijd, zoals de Amerikaanse Geophysical Union, de European Geosciences Union, de Royal Meteorological Society en het Australian Bureau of Meteorology. Daarnaast hebben de National Academies of Science van tachtig verschillende landen allemaal de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde bevestigd.
Ontkenners zeggen dat er geen wetenschappelijke consensus over klimaatverandering bestaat omdat 31.000 afgestudeerden in de wetenschappen een petitie hebben ondertekend waarin de consensus wordt afgewezen. Dit argument leunt op 'pseudo-experts'. De enige vereiste voor deelname aan de petitie is een bachelordiploma in een wetenschap. Slechts 0,1% van de ondertekenaars zijn daadwerkelijk klimaatwetenschappers. Vragen om de mening van een niet-expert over zo'n complex onderwerp is hetzelfde als een computerwetenschapper vragen een hartoperatie uit te voeren.
Dit argument misleidt daarnaast door de techniek 'uitvergrote minderheid' te gebruiken. Meer dan 10 miljoen mensen hebben sinds 1971 een wetenschappelijke graad behaald. Dat betekent dat slechts 0,3% van de Amerikanen met een wetenschappelijke graad de petitie heeft ondertekend.
Het aanvoeren van duizenden pseudo-experts met een afwijkende mening om zo twijfel te zaaien over de consensus is een eeuwenoude techniek, geperfectioneerd door de tabaksindustrie in de jaren zeventig.
Klimaatontkenners proberen al tientallen jaren de wetenschappelijke consensus in twijfel te trekken. Waarom ligt de consensus onder vuur? De Republikeinse strateeg Frank Luntz deed marktonderzoek en ontdekte dat de mening van mensen over het klimaatbeleid afhing van de vraag of zij dachten dat deskundigen het oneens waren over door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. Luntz adviseerde Republikeinse politici om de wetenschappelijke consensus in twijfel te trekken.
Decennia aan misinformatie hebben hun tol geëist. Het publiek denkt ten onrechte dat maar 67% van de klimaatwetenschappers het eens is over door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde. De kloof tussen de publieke perceptie en de werkelijke consensus van 97% staat bekend als de consensuskloof.
Meer dan tien jaar na Luntz' inzicht begonnen sociale wetenschappers te bestuderen hoe mensen denken over consensus. Zij ontdekten dat de publieke beleving van de consensus een sleutelrol speelt. Zodra de mensen begrijpen dat er een wetenschappelijke consensus bestaat, zullen ze eerder aanvaarden dat klimaatverandering plaatsvindt en dat er actie moet worden ondernomen. De sociale wetenschappers adviseerden daarom om de overweldigende overeenstemming onder deskundigen over door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde te communiceren, om zo het misverstand recht te zetten dat wetenschappers het niet met elkaar eens zouden zijn.
Door het communiceren van de 97%-consensus is een begin gemaakt met het wegwerken van de schade die door de desinformatiecampagnes is aangericht. Het publiek wordt zich steeds bewuster van de wetenschappelijke consensus.
Dit heeft geleid tot een nieuw argument van dezelfde ontkenners die beweerden dat er geen consensus is: ze beweren nu dat we het niet over consensus zouden moeten hebben. Niet alleen willen ontkenners het publiek ervan overtuigen dat deskundigen het oneens zijn over klimaatverandering, zij willen wetenschappers er nu ook van weerhouden dit misverstand op te helderen.
De bewijsvoering voor door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde is niet gebaseerd op een consensus van 97%, maar op wetenschappelijk bewijs. Toch vertrouwt het publiek bij het vormen van een mening over complexe vraagstukken zoals klimaatverandering vaak op de inzichten van deskundigen. Daarom vallen ontkenners de consensus onder deskundigen aan en is het belangrijk de bestaande 97% consensus onder klimaatwetenschappers te communiceren.
Cranky Uncle vs Climate Change gebruikt cartoons, klimaatwetenschap en kritisch denken om klimaatontkenning en misinformatie begrijpelijk te maken. Het boek is gebaseerd op psychologisch onderzoek naar het weerleggen van misinformatie en kiest een creatieve aanpak, waarbij cartoons en visuele analogieën worden gebruikt om de wetenschap boeiend en toegankelijk te maken voor lezers. Het boek is geschreven en getekend door John Cook, een voormalig cartoonist die nu onderzoek doet naar klimaatcommunicatie aan de Monash University. Cranky Uncle vs. Climate Change werd op 25 februari 2020 gepubliceerd door Kensington Books. Meld je aan voor het laatste Cranky Uncle nieuws op crankyuncle.com.
Andere fragmenten uit Cranky Uncle vs. Climate Change:
Hoe is klimaatverandering zo controversieel geworden?
Klimaatverandering vindt hier en nu plaats!
Waarom is de Keeling curve zo onregelmatig?
Het klimaat wordt extremer!
Translation by NdeHaan. View original English version.