На прв поглед

Што правите ако не можете да ги отфрлите добро воспоставените научни теории со правични средства? Во случај на негатори на климатските науки, вие мамете. Играте фаул.

Токму тоа се случило во ноември 2009 година. Нешто порано, бил хакиран серверот за е-пошта на Единицата за климатски истражувања (Climatic Research Unit), при Универзитетот во Источна Англија (сам по себе незаконски чин). Огромен број на е-пошта биле украдени, прегледувани и еден дел бил достапен за преземање на руски сервер. Времето на објавување не било изненадувачки, бидејќи на почетокот на следниот месец требало да се одржи самитот за климата COP15 во Копенхаген.

Селективно цитирање делови од е-пошта го исклучува целиот контекст. Една од најшироко цитираните реченици, која би бил добар пример, била следната:

„Штотуку го завршив трикот на Мајк од Nature за додавање на реалните температури на секоја серија во последните 20 години (т.е. од 1981 година наваму) и од 1961 година за Кит да го скрие падот“.

Оние кои фанатично ја промовираат оваа теорија на заговор ги охрабрувале луѓето да ги сфатат таквите реченици во номинална вредност. Импликацијата што требала да биде резултат во овој случај била дека климатските научници ги прикривале опаѓачките температури. Сепак – и сериските дезинформатори имаат долгa евиденција во овој вид на работи – тоа не значи ништо. Луѓето во таа е-пошта не зборувале за измерени температури. Ајде да го погледнеме контекстот за да дознаеме што навистина значело.

„Трикот на Мајк од Nature“ се однесува на техниката опишана во трудот на Nature од 1998 година, прикажувајќи 600-годишна реконструкција на глобалната температура од Мајкл Ман и неговите колеги. Мајкл е специјалист за палеоклима, кој многу години користел шеми на раст на прстените на дрвјата во античките шуми за да ги реконструира условите во времето кога се формирале тие прстени. Основната идеја е дека во студени и суви години дрвјата растат побавно, така што нивните прстени се релативно тесни и густо распоредени. Во топлите влажни години, се случува спротивното.

„Трикот“ е техниката на исцртување на неодамнешните инструментални податоци (т.е. набљудувања на временските услови) заедно со реконструираните податоци од прстените на дрвјата за времето кога тие се преклопуваат. Тоа е добар начин да се провери дали податоците од реконструираните прстени на дрвјата се репрезентативни и значајни. Тие не чинат, ако не се.

Значи, на што се однесува „опаѓањето“? Познат е и како „проблем на дивергенција“, точка на временската линија надвор од која податоците од реконструираните прстени на дрвјата престануваат да бидат репрезентативни и значајни. Ова е добро познато прашање во одредени збирки на податоци од прстени на дрвја од одредени места. Она што се случува е дека кога се исцртуваат според инсрументалните податоците за температура, реконструираните податоци за прстените на дрвото паѓаат - опаѓаат - под инструменталните податоци. Ова е неодамнешен феномен кој се појавил дури по околу 1960 година. Пред тоа, тоа не било проблем.

Климатолозите почнале да дискутираат за падот во литературата уште во 1995 година - дотогаш тие имале многу години податоци кои покажуваат дека, онаму каде што е присутен, е неверојатно забележлив. Се чини дека е предизвикано од очигледна загуба на температурна чувствителност во однос на одредени видови дрвја што растат во одредени области. Нешто се променило, правејќи ги засегнатите збирки на податоци нерепрезентативни за реалните услови.

Целата таа врева за ништо. Колку пари на даночните обврзници биле залудно потрошени на сите јавни истраги што следееле, никој не може да претпостави. Ништо не било потребно. Сè што треба да запомните е дека кога станува збор за негирање на науката за климата, разликата помеѓу фер средства и фаул е во најдобар случај нејасна и обично непостоечка.

Дополнителни детали

Во ноември 2009 година, серверите на Универзитетот во Источна Англија во Британија биле незаконски хакирани и е-поштата била украдена. Кога на интернет биле објавени избор на е-пошта меѓу научници за климата, неколку сугестивни цитати биле искористени од многумина кои тврделе дека глобалното затоплување е само заговор. Голем број независни истраги го истражувале однесувањето на научниците вклучени во е-поштата. Сите ги ослободиле научниците од секое незаконско постапување:

1. Во февруари 2010 година, Државниот универзитет во Пенсилванија објавил извештај за истрагата во кој се истражуваат сите е-пошта „Climategate“ во кои е вклучен д-р Мајкл Ман, професор на Одделот за метеорологија на Пен Стејт. Тие откриле дека „не постои веродостоен доказ дека д-р Ман имал или некогаш учествувал во, или учествувал во, директно или индиректно, какви било активности со намера да се потиснат или фалсификуваат податоци“. За „Трикот на Мајк од Nature“, тие заклучиле „т.н. „трик“1 не бил ништо повеќе од статистички метод што се користи за спојување на два или повеќе различни видови на збирки податоци на легитимен начин со техника која е прегледана од широк спектар на врсници на теренот“.
2. Во март 2010 година, Комитетот за наука и технологија на Долниот дом на Обединетото Кралство објавил извештај во кој открил дека критиките кон Единицата за климатски истражувања (CRU) се погрешни и дека „дејствата на професорот Џонс“ на CRU биле во согласност со вообичаената практика во климатската научна заедница“. 
3. Во април 2010 година, Универзитетот во Источна Англија формирал меѓународен панел за научно оценување, во консултација со Кралското друштво и со кој претседавал професорот Рон Оксбург. Извештајот на Меѓународниот панел го оценувал интегритетот на истражувањето објавено од CRU и не нашло „никакви докази за намерна научна неправилност во која било од работата на Единицата за климатски истражувања“.
4. Во јуни 2010 година, Државниот универзитет во Пенсилванија го објавил својот конечен извештај, од истрагата, утврдувајќи дека „нема суштински аргумент во тврдењето против д-р Мајкл Е. Ман“.
5. Во јули 2010 година, Универзитетот во Источна Англија објавил независен извештај за преглед на е-пошта за климатски промени. Тие ја прегледувале е-поштата за да проценат дали се случило манипулација или потиснување на податоците и заклучиле дека „сметаме дека нивната строгост и чесност како научници не се доведени во прашање“.
6. Во јули 2010 година, американската Агенција за заштита на животната средина ја истражила е-поштата и „откри дека ова е едноставно искрена дискусија на научниците кои работат на проблемите што се појавуваат при составувањето и презентирањето на големи комплексни збирки на податоци“.
7. Во септември 2010 година, Владата на ОК одговорила на извештајот на Комитетот за наука и технологија на Домот на комуните, со кој претседавал Сер Муир Расел. За прашањето за објавување податоци, тие откриле „Во примерот на CRU, на научниците законски не им било дозволено да ги дадат податоците“. Во врска со прашањето за обидот за корумпирање на процесот на рецензија, тие откриле „Доказите што ги видовме не укажуваат на тоа дека професорот Џонс се обидувал да го наруши процесот на рецензија. Академиците не треба да бидат критикувани за давање неформални коментари на академски трудови“.
8. Во февруари 2011 година, Генералниот инспектор на Одделот за трговија спровел независен преглед на е-поштата и открил „нема докази во е-поштата на CRU дека NOAA несоодветно манипулирала со податоците“.
9. Во август 2011 година, Националната научна фондација заклучила „Не наоѓајќи никакво недолично однесување во истражувањето или друго прашање покренато од различните регулативи и закони дискутирани погоре, овој случај е затворен“.

Исто како што постојат многу независни докази дека луѓето предизвикуваат глобално затоплување, слично, голем број независни истраги не нашле докази за фалсификување или заговор од страна на научниците за климата.