In november 2009 werden de computerservers van de 'Climatic Research Unit' (CRU) van de Universiteit van East Anglia gehackt en emails gestolen. Een selectie van de emails tussen klimaatwetenschappers werd online gezet. Enkele suggestieve citaten werden daarna door velen aangegrepen om te beweren dat klimaatverandering weinig anders was dan een groot complot. Verschillende onafhankelijke onderzoeken hebben daarna het gedrag onderzocht van de wetenschappers waartussen de emaildiscussies plaatsvonden. Al deze onderzoeken kwamen tot dezelfde conclusie, namelijk dat de wetenschappers niets ernstigs te verwijten viel:

1. In Februari 2010, bracht de Pennsylvania State Univerity een onderzoeksrapport uit van een onderzoek waarin alle 'climategate' emails onderzocht waren waar Dr Michael Mann bij betrokken was, een professor van de Meteorologie-afdeling van Penn State University. Ze concludeerden: "er is geen enkel geloofwaardig bewijs dat Dr. Mann, direct of indirect, betrokken is of was bij, of heeft deelgenomen aan, enige actie met de bedoeling om gegevens te verbergen of achter te houden".  Over "Mike's Nature Trick" (een citaat uit één van de emails), werd geconcludeerd: "De zogenaamde "truc" was niets anders dan een statistische methode die gebruikt werd om twee verschillende typen datasets op een rechtmatige wijze samen te voegen door gebruik van een techniek die is beoordeeld door een breed scala aan collega's uit het vakgebied."
2. In maart 2010 heeft de Britse regering, bij monde van de Wetenschaps- en Technologiecommissie van het Lagerhuis, een onderzoek gepubliceerd met de conclusie dat de kritiek op de CRU misplaatst bleek, en dat CRU's "Professor Jones' in overeenstemming waren met de gebruikelijke gemeenschappelijke werkwijze binnen de klimaatwetenschap". Wel luidde de kritiek dat de gewenste openheid over de onderzoeksgegevens onvoldoende werd nageleefd.
3. In april 2010 is er door de Universiteit van East Anglia in samenspraak met de Royal Society (de Britse Academie van Wetenschappen) een internationale Wetenschappelijke Beoordelingscommissie ingesteld. In het rapport van deze Wetenschappelijke Beoordelingscommissie werd de integriteit beoordeeld van de door CRU gepubliceerde onderzoeken. Hierbij vond men "geen enkel bewijs van opzettelijke wetenschappelijke misstanden in enig werk van de Climatic Research Unit"
4. In Juni 2010 publiceerde de Pennsylvania State Universiteit zijn Definitieve Onderzoeksrapport, waarin men vaststelde "de beschuldigingen tegen Dr. Michael E. Mann zijn ongegrond"
5. In Juli 2010 publiceerde de University of East Anglia het onafhankelijke klimaatveranderings-email beoordelingsrapport. Hierin waren de emails onderzocht om te beoordelen of manipulatie of onderdrukking van gegevens had plaatsgevonden. Hierin werd concludeerd "de striktheid en oprechtheid van de wetenschappers vallen niet in twijfel te trekken"
6. In Juli 2010 heeft ook het Environmental Protection Agency van de Amerikaanse overheid de emails onderzocht. Zij concludeerden "het was simpelweg een openhartige discussie tussen wetenschappers die vraagstukken doorwerkten die zich voordoen bij het samenstellen en presenteren van grote complexe datasets"
7. In September 2010 kwam de Britse regering met een officieel antwoord op het rapport van de Wetenschaps- en Technologiecommissie van het Lagerhuis (zie punt 3). Over de kritiek op de gebrekkige openheid over de gebruikte data, kwamen zij tot de conclusie dat "in het geval van de CRU was het de wetenschappers wettelijk niet toegestaan om alle data openbaar te maken". Over de beschuldigingen van het misleiden van het peer-review proces, kwamen ze tot de conclusie: "Het bewijs dat wij hebben gezien geeft niet de indruk dat Professor Jones geprobeerd heeft om het peer-review proces te ondermijnen. Academici behoren niet te worden bekritiseerd voor het geven van informeel commentaar op academische artikelen."
8. In Februari 2011 publiceerde ook de Algemene Inspectiedienst van het Amerikaanse Ministerie van Economische Zaken een onafhankelijk onderzoek dat zij had laten uitvoeren naar de emails. De inspectiedienst stelde eveneens; er was "in de CRU emails geen bewijs te vinden dat door NOAA op onacceptabele wijze informatie gemanipuleerd zou zijn"
   
9. In Mei 2011 bracht de Britse overheid een aanvullende officiële reactie uit op de onderzoeken, waarin zij nogmaals haar conclusie bevestigde dat "bewijs van meerdere disciplines en bronnen er sterk op wijst dat de klimaatverandering, aangedreven door menselijke activiteiten, reële risico's vormt voor onze toekomst"

De diverse verschillende onderzoeken zijn dus allemaal tot de dezelfde conclusie gekomen, namelijk dat er geen enkel bewijs bestaat dat klimaatwetenschappers gegevens vervalst zouden hebben. Ook voor de beschuldigingen dat er sprake zou zijn van een complot, werd geen enkel bewijs gevonden.

Mike's Nature truc" en "hide the decline"

De meest aangehaalde email is een email van Phil Jones waarin hij paleo-data bediscussieerd die gebruikt zijn om temperaturen uit het verleden te reconstrueren (de omstreden fragmenten hebben we hier vetgedrukt weergegeven):

"Ik heb zojuist Mike's Nature truc afgerond voor het toevoegen van de echte temperaturen aan elke serie voor de laatste 20 jaar (dwz vanaf 1981) en voor Keith's serie vanaf 1961 om de daling te verbergen"

(Originele Engelstalige bewoording: "I've just completed Mike's Nature trick of adding in the real temps to each series for the last 20 years (ie from 1981 onwards) and from 1961 for Keith's to hide the decline.")

"Mike's Nature trick" ging over een techniek die in 1998 gebruikt was in een artikel in Nature door hoofdauteur Michael Mann. De zogenaamde "truc" is de techniek van het weergeven van recente instrumentele data samen met de gereconstrueerde gegevens. Dit plaatst de recente klimaatveranderingstrends in de context van de temperatuurveranderingen over langere tijdschalen.

De meest voorkomende misvattingen over deze e-mail is de veronderstelling dat "daling" verwijst naar dalende temperaturen. Het verwijst in feite naar een daling van de betrouwbaarheid van boomringen voor het herleiden van temperaturen na 1960. Dit staat reeds lang in de wetenschappelijke literatuur bekend als het "divergentie probleem", waardoor uit boomringdata afgeleide temperaturen, sinds ongeveer 1960 gaan afwijken ten opzichte van de moderne instrumentale temperatuurmetingen. Dit divergentieprobleem wordt besproken in de peer reviewed literatuur vanaf 1995, en wijst op een veranderende gevoeligheid van boomgroei voor temperaturen gedurende de laatste decennia (Briffa 1998).Dit is meer recent ook onderzocht door Wilmking 2008 die technieken onderzocht om dit divergentieprobleem te elimineren.

Als we dus de emails van Phil Jones bekijken in de context van de besproken wetenschap, is het geen schimmige klimaatsamenzwering maar een technische discussie over de dataverwerkingstechnieken die gewoon beschikbaar zijn in de peer reviewed literatuur. Meer over boomringdata en het divergentieprobleem...

Trenberth's "onverklaarbare" opwarming

De op één na meest geciteerde email is van klimaatwetenschapper en IPCC hoofdauteur Kevin Trenberth. De veelbesproken quote is luidt: "Feit is dat we de opwarming onvoldoende kunnen verklaren en het is een gotspe dat we dat niet kunnen". (Originele Engelstalige bewoording: "The fact is that we can't account for the lack of warming at the moment and it is a travesty that we can't")

Bij het horen van deze zin zijn veel "klimaatsceptici" er als de kippen bij om dit uit te leggen als zouden klimaatwetenschappers onderling in het geheim toegeven dat de opwarming van het klimaat zou zijn gestopt. Wat Trenberth echter daadwerkelijk bespreekt is een door hem gepubliceerd artikel waarin het energiebudget van de planeet besproken wordt - de netto hoeveelheid energie die aan ons klimaat wordt toegevoegd en waar dit precies naartoe gaat (Trenberth 2009).

In Trenberth's artikel bespreekt hij hoe we weten dat de planeet constant verder opwarmt door het toenemend CO2-gehalte in de atmosfeer. Desondanks vertoont temperatuur aan het aardoppervlak soms korte perioden van afkoeling, ten gevolge van interne variaties in het klimaatsysteem. In zijn emamil beklaagde Trenberth zich erover dat de meetsystemen niet zo nauwkeurig de energiestromen in kaart konden brengen als hij had gewild.

Duidelijk bewijs voor menselijke invloed op klimaat

Goed om te weten is dat bij het hele zogenaamde "emailschandaal" slechts een handvol wetenschappers betrokken was, die in deze emails slechts een enkele stukjes data bespraken. Ook zonder deze stukjes data (of überhaupt zonder deze wetenschappers) bestaat een enorme hoeveelheid overtuigend en samenhangende bewijs voor de menselijke invloed op de opwarming van de aarde, nauwgezet samengesteld door onafhankelijke wetenschappelijke teams van tientallen tot honderden verschillende instituten van over de hele wereld.

Wat zijn hun conclusies? De aarde neemt gestaag warmte op. Als je alle warmte optelt die zich opbouwt in oceanen, op land, in de atmosfeer, en de energie die nodig is om gletsjers en ijskappen te laten smelten, dan blijkt de afgelopen 40 jaar een energieopbouw te hebben plaatsgevonden van continu gemiddeld 190.000 Gigawatt (Murphy 2009). Ter vergelijking: een gemiddelde kerncentrale levert een vermogen van 1 Gigawatt. Stel je dus 190.000 kerncentrales voor 40 jaar lang energie leveren om land, oceanen, atmosfeer, gletsjers en ijskappen op te warmen.

Deze opbouw van warmte veroorzaakt het smelten van ijs overal op de wereld, van de Noordpool tot Antarctica. Zowel Groenland als Antarctica verliezen ijs met een steeds grotere snelheid (Velicogna 2009). Zelfs het Oosten van Antarctica, waarvan men eerder aannam dat het er te koud was voor smelten, en daardoor stabiel, blijkt ijs te verliezen (Chen 2009). Ook gletsjers smelten steeds sneller. Het ijs op de Noordpool smelt nog sneller dan in het meest negatieve scenario van de IPCC. De combinatie van opwarmende oceanen (en dus het uitzetten van water) en het smelten van landijs resulteert in een (nu nog beperkte) zeespiegelstijging vergelijkbaar met de hoogste schattingen van het IPCC.

Stijgende temperaturen beïnvloeden wereldwijd het leven van plant- en diersoorten. De verspreiding van boomgrenzen, planten- en diersoorten verschuift langzaam richting koelere gebieden. Doordat de lente gemiddeld steeds eerder begint, blijkt dat kikkers steeds vroeger eitjes leggen, vogels vroeger gaan broeden, bloemen eerder bloeien en migratiepatronen steeds meer vervroegen (Parmeson 2003). Er zijn veel fysieke tekenen van wijdverbreide opwarming. De hoogte van de tropopause (een laag in de atmosfeer) neemt toe (Santer 2003). Arctisch permafrost, dat zo'n 25% van het landoppervlak van het Northern halfrond bedekt, warmt op en smelt (Walsh 2009). De tropen breiden zich uit (Seidel 2007). Al deze veranderingen komen overeen met de kenmerken van een veranderend klimaat.

Wat veroorzaakt deze opbouw van warmte? Menselijk handelen stoot grote hoeveelheden kooldioxide uit in de atmosfeer - 31,6 miljard ton in 2012 (IEA). Broeikastheorie voorspelt dat meer broeikasgas (zoals kooldioxide) in de atmosfeer, meer energie zal vasthouden wanneer het de dampkring probeert te verlaten. Wat zien we? Kooldioxide absorbeert warmte in een aantal specifieke golflengten. Uit satellietwaarnemingen over de laatste 40 jaar blijkt inderdaad dat minder warmte in deze golflengten de atmosfeer verlaat (Harries 2001, Griggs 2004, Chen 2007). Waar gaat die warmte dan heen? Metingen aan het aardoppervlak tonen dat meer warmte teruggekaatst wordt naar het aardoppervlak (Philipona 2004). Veelzeggend is het feit dat deze toename precies plaatsvindt op diezelfde golflengten als waarop minder warmte de dampkring verlaat (Evans 2006). Een duidelijke menselijke vingerafdruk dus, in de opwarming van de aarde..

Kortom: Verschillende soorten empirisch bewijs tonen dus aan dat de aarde opwarmt en dat menselijk handelen daar een belangrijke oorzaak van is. Een aantal suggestieve citaten uit emails van enkele wetenschappers blijken een welkome afleiding zijn voor wie de natuurkundige realiteit van klimaatverandering probeert te ontkennen.  Zij veranderen echter niets aan de wetenschappelijk aantoonbare verklaringen voor de menselijke rol in de opwarming van de aarde.